Ang sukatan ng pagiging isang tunay na lalaki, sa mata ng isang babae

Paano mo nga ba masasabing tunay na lalaki ang isang lalaki?

Sa mata naming mga babae, hindi sapat na batayan ang itsura ng isang lalaki para masabing isa siyang totoong lalaki. Marami diyan na sobra kung pumorma, ang ganda ng bihis, ang ganda ng katawan, yung iba macho pa, pero hindi naman totoo. Hindi din nasusukat ang pagiging lalaki sa gwapong mukha, kasi mas madalas kung sino pa ang gwapo sila pa ang hindi totoo, hindi ang mga pagiging beki o bakla ang tinutukoy ko.

Madaming lalaki pero iilan lamang sa kanila ang maituturing na totoo. Madaling maging lalaki pero mahirap patunayan.  Paano nga ba masasabi na totoo ang isang lalaki? Sa mata ng isang babaeng katulad ko, ang totoo lalaki ay hindi yung madaming babae. Yung tipong kahit saan pumunta may girlfriend o may kabit. Iniisip kasi nila na hangga’t kaya nilang buhayin ang babae ay ok lamang, o kaya hangga’t may pumapatol ay go lang. Abah teka, anong tingin ninyo sa mga babae koleksyon? Yun lang, nakakainis din minsan yung mga babaeng pumapatol sa mga lalaking committed na,kahit na alam nilang may asawa o boyfriend na papatulan pa din, katulad ng mga nagpapanggap na lalaki, hindi din totoo ang mga katulad nilang babae. Akala ng mga lalaki porket madami silang babae ay nakakadagdag sa pagkalalaki nila, duon sila nagkakamali! Sapagkat sa mata ng isang tunay na babae, salot ang mga lalaking madaming babae.^_^

Sa aming mga babae ang importante na ang isang lalaki ay marunong magpahalaga, magmahal, umunawa at may respeto sa mga babae. At katulad ng palagi ko naririnig na Ang isang tunay na lalaki ay may isang salita at kayang panindigan ang mga desisyon at mga pangako niya.

Iyan ang mga tatak ng pagiging tunay na lalaki, madaling maging lalaki pero mahirap magpakalalaki. Madaming nagpapanggap na lalaki, lalaki kung ituring hindi naman kayang patunayan ang pagiging lalaki.

Kaya’t ang hamon ko sa mga lalaking makakabasa nito: ”kaya mo bang patunayan na isa kang tunay na lalaki?”

Ang akda po ay opinyon ko lamang, bukas ako sa lahat ng suwestyon at puna. Hindi ko din po sinasabing lahat ng aking isinulat ay tama at akma sa lahat ng tao. Iginagalang ko din po ang opinion ng iba lalo’t hindi ko naman kabaro ang aking tinalakay. Salamat

Isusulat ko din po ang sukatan ng pagiging isang tunay na babae.

By ponsetia(January 22, 2013)

Ang Tunay kong nararamdaman

Heto na naman ako hindi makatulog dahil sa sobrang pag-iisip. Natatalo ako palagi ng mga problema ko, heto at puyat na naman. Kailangan ko talaga ilabas itong mga iniisip ko, at eto lamang ang paraan na alam ko, ang mag-sulat at ikuwento lahat ng nasa isip ko.

            Galit ako sayo, kasi masaya ka na sa buhay mo kahit wala ako na halos hindi mo na ako maalala. Na ngayong mga panahong ito kita mas kailangan pero hindi mo ako iniintindi mas iniintindi mo ang mararamdaman ni rizza kesa sa akin, mas malaki ang problema ko baka nakakalimutan mo.walang mawawala sa kanya at maniwala ka o hindi, hindi ka kawalan sa kanya. Ngayon kita mas kailangan, yun suporta mo,yun pag-aalaga mo. Pro ni hindi mo ako maintindi. Ang hirap at ang sakit. Nagagalit na ako sa iyo, ayoko magtanim ng galit sayo pero hindi ko mapigilan. Ayoko mag-ipon ng galit, katulad ng ginawa mo sa akin, ayoko nitong nararamdaman ko. Ayoko din mawala ang pagmamahal ko at mapalitan ng galit ang puso ko. Wag mo akong gawing ganito, hindi ako magiging masaya kung magtatanim ako ng galit sa iyo. Wag mo sana akong pabayaan at panindigan mo ang mga dapat mong panindigan, kahit papaano bilang lalaki panindigan mo ang dignidad mo. Panindigan mo ang mga ginawa mo, may tiwala ako sayo. Kalimutan mo na siya, kahit pagod na ako kakasabi nun sayo, iyon at iyon pa din ang sasabihin ko. Ganun din sa kanya kahit ilang beses na ako nakiusap sa kanya na tigilan ka na nya, patuloy ko pa din gagawin hanggang sa mag-sawa na din ako isang araw. Hay sayang talaga ang pagmamahal ko sayo, mukhang di mo na kaya pang suklian ito. Sayang ang magandang relasyon ko sa pamilya mo, mahal ko sila. At sobra akong nagpapasalamat sa pagtanggap nila sa akin. Isa din siguro yun sa mga dahilan kung bakit patuloy pa din ako, kung bakit ang hirap sumuko para sa ating dalawa, kahit na ang totoo wala na ito sa iyo. At sa iyo malabo na talaga magkaroon pa ng pagkakataon yung ating dalawa. Alam mo naman na sobra kitang mahal. Yun lang ang hirap na, unti unti nawawalan na din ako ng pag-asa.

Ang nararamdaman ko ngayon galit,takot at panghihinayang. Galit dahil sa lahat ng mga pangako mo na hindi mo napanindigan, oo't nagkamali ako, pero sana buksan mo ang isip mo. Hanapin mo sa puso mo, ikumpara mo ang ginawa mo sa ginawa ko. Tingnan mo kung alin ang mas masakit, sino ang sumuko at bumitaw? Sino ang nagpatuloy at di sumuko kahit mag-isa? Takot din ako, sa lahat ng mga nagyayari nakakatakot ng sumugal muli, nakakatakot ang mga bukas dahil sa mga ngayon na hindi ko maunawaan. Natatakot akong dumating ang araw na kailanganin kita pero wala kana. Panghihinyang sa mga bagay na nawala ko, mga pagkakataon na puwede pa sana kita makasama at maging masaya tayo. Nanghihinayang akong nawala ang pag-ibig mo. Pero paalala mahal ko, nagkamali man ako, desisyon mo pa din ang magkagusto sa iba, hindi ko iyan pinilit sa iyo. Kaya wag mo sanang isisi sa akin lahat, aminado naman ako sa mga mali ko, tanggap ko yun at unti unti binabago ko na. Naghihinayang ako sa lahat. Ang hirap talaga ng sitwasyon natin, pero nakakatawa ako lang yung nahihirapan, parang ikaw sobrang ok ka lang. Ni hindi mo nga ako iniisip, mas iniisip mo pa siya, maalala mo lang ako kapag wala na siya. At kapag nandiyan siya ni halos hindi mo na ako kilala. Kakapagod maghabol sa taong hindi man lang lumilingon. Nakakapagod. Nakakasawa. Sabi nila gawin ko lang daw yun mga bagay na makakapagpasaya sa akin heto at ginagawa ko, kahit masakit umasa sa mga bagay na walang kasiguraduhan. Kahit sobrang sakit na ng mga kapalit ng paghihirap ko. Patuloy pa din ako, pero tama sila eh habang buhay may pag-asa. At di ba nga katulad ng sinasabi ko sayo dati na kung hindi tayo aasa lalong walang tyansa. Chance is given to those who believes.  Pero ang gulo din naman kasi naiisip ko din yun sinasabi ng mga tao na maikli lang ang buhay kung hahayaan ko ang sarili ko malugmok sa kalungkutang ito, sayang ang oras na puwede naman ako maging masaya. Pero mas pinipili ko pa din magintay at umasa kahit alam kong malabo na. Kahit sinabi mo pa na 25% na lang over 100% ang chance na magkaayos pa tayo. I don't care as long as mahal kita i'm still hoping. Until dumating yun time na ako na mismo sa sarili ko ang susuko, hindi dahil hindi na kita mahal, kundi dahil sobra na. At hindi ko na kaya.

-Cynthia Rivera

(dec 28, 2012- 12:05 am)

Para sa akin

Mahal kita, hindi kita iiwanan. Iwan ka man ng lahat ng tao sa mundo, sasamahan kita hanggang sa dulo.

Huwag ka ng malungkot maraming bagay lang talaga sa mundo ang hindi nakalaan para sa iyo. Naniniwala akong darating din ang para sa iyo.

Natutuwa akong mukhang nalalampasan mo ang sakit, lungkot at hirap ng masaktan at iapagpalit ng taong mahal mo. Naniniwala din akong kaya mong panindigan ang mga desisyon mo, may tiwala ako sayo na alam mo ang ginagawa mo. Hindi ka man naiintindihan ng ibang tao alam kong kaya mo. Hindi ka basta bastang babae, hanga ako sayo sa maraming bagay. Angat ka sa iba, magaling ka, matalino at maganda. Bulag lang ang hindi makakapansin sa kagandahan mo. Mabait ka at tinong babae, hindi ka katulad ng iba na basta basta lang. Hindi ka pumapayag na naapi ka ng iba, ipinaglalaban mo ang alam mo tama at tinututulan ang mga nakikita mong mali. Magaling ka at angat s aiba pero hindi ka din naman perpekto, pero saludo ako sayo na sa kabila ng mga pagkakamali mo ay ginugusto mong itama ito at baguhin para sa sarili mo at sa mga taong naapektuhan mo. Hanga din ako sayo kung paano mo hiharap ang mga problemang dumarating sa buhay mo, oo't mkailang beses ka ng sumuko, at halos bumigay na pero kalimutan mo na iyo ang mahalaga ay nalampasan mo lahat iyon at heto ka mas lalaong tumibay. Ngayong alam mo na ang mga mali mo sanay huwag mo ng gagawin ulet . Isa lamang ang hiling ko para sa iyo, na sana isang araw makikita na kita na muling masaya. Umaasa akong darating agad ang araw na iyon. 

Para sa lalaking mahal ko

ikaw na nakasama ko noong bata pa tayo,ikaw na bumuo sa pagkatao ko. Ikaw na lubos na nakapag pasaya sa akin, at ikaw din na nagparamdam at nagparanas sa akin ng sobrang sakit. Ikaw na sobra kong minahal, ang nag-iisang taong nakasama ko at napagbahagian ng buhay ko. Ikaw ang isa sa mga pinakaimportanteng parte ng buhay ko, hindi mabubuo ang kwento ng buhay ko kung hindi ka dumating at binigyang kulay ang bawat pangarap ko. Gusto ko panatilihing masaya at buo lahat ito.

Alam mo ba na sa tuwing gigising ako sa umaga ikaw agad ang nasa isip ko, iniisip ko kung paano tayo magkikita sa araw na yun, paano kapag nagkita tayo, anu-anong mga bagay kaya ang pwede natin gawin para mag-enjoy tayo. Iniisip ko din kung paano ba kita mapapasaya, gusto ko tumamatak sa isip at puso mo yung bawat segundo sa bawat araw na magkasama tayo. Para sa pagtanda natin marami tayong magagandang ala-ala na maari nating pagkwentuhan. Ikaw, ang gusto ko makasama sa pagtanda ko. Tayong dalawa ay magkatabi at inaalala ang lahat ng masasayang bagay na pinagsaluhan natin kahit pa nga siguro yung mga hindi gaanong magandang bagay at sabay natin pagtatawanan lahat ng mga nakalipas na pangyayari sa buhay natin kasi kahit anu mang problema ang dumaan at sumubok sa atin heto tayo at magkasama pa din. Iyan ang pangarap ko na gusto kong tuparin kasama ka. Ikaw na lalaking mahal ko. Alam mo bang masaya ang buhay ko dahil sayo, makita lang kita buo na ang araw ko. Kaya kabaligtaran ang nangyayari kapag hindi kita nakikita, para bang guguho ang mundo ko. Nalulungkot ako kasi alam ko na sa tuwing hindi kita  nakikita siya ang kasama mo. Pero anong magagawa ko, ikaw ang gusto ng puso ko. Para sa akin nag-iisa ka at walang taong makakahigit sayo. At handa akong ibigay sayo lahat ng kaya ko, maging masaya ka lamang. Kaya't heto ako minamahal kita ng tahimik, kahit hindi ganito ang gusto ko. Kahit na ang totoo ay gusto ko din suklian mo ang pagmamahal ko sayo, kahit alam kong hindi ako ang nakakapagpasaya sayo dahil hindi ako ang babaeng mahal mo. Handa pa din akong mag-intay at mahalin ka sa paraang kaya ko. Hanggang sa dumating ang araw na pinakaiintay ko, ang bumalik ka sa akin at handa ka nang mahalin ulet ako.

memoir

Alaala ng Pagibig na walang Hanggan

 by: Cynthia Rivera         

          Ang dating saya ngayon ay wala na, dahil sa madaming pagkakamali. Dahil sa mga pagsubok na hindi kinayang lampasan, ang dating kasing tigas ng pader na pagsasama ay nabuwag. Sayang, yan sigurado ang sasabihin ng mga taong makakaalam ng pinagdadaanan natin.

          Ako si Cynthia, kasalukuyang nag-aaral at graduating na ng college. Mayroon akong mahal siya si Kenneth, katulad ko ay graduating din siya. High school pa lang ay magkakakilala na kami, maganda ang naging simula namin. Isa siyang 2^nd year student noon at ako naman ay 3^rd year, noong magkakilala kami. May okasyon noon at ako ang nagbabantay ng booth namin, doon niya ako nakita. Lumapit siya sa akin at kunwaring bibili ng mga tinda ko, pero ang sadyang pakay niya ay alamin ang pangalan ko. “miss, magkano to? Anong pangalan mo?”. Noong una ay ayoko siya pansinin, pero sinabi ko din ang pangalan ko. Kinabukasan, bumalik siya at nakakainis na itinanong ulet ang pangalan ko. Doon kami nagsimula, ako ay isang presidente ng isang religious youth organization, at hindi ko alam kung sinasadya ng tadhana pero siya ay miyembro ng organisayong pinamumunuan ko. Dahil doon lalo kaming naging malapit sa isa't-isa. Dumating ang isang pagkakataon na kailangan ko silang kontakin, para malaman kung sasama siya sa gathering, kaya itinext ko siya sabi ko “di ko gusto na itext ka pero kailangan eh..” di ko na matandaan ang kasunod noon. Maraming activities ang aming club, at palagi siyang sumamasama, hindi ko pa alam noon na gusto niya ako. May mga nagsasabi man sa akin na ganun nga ang nararamdaman niya sa akin,palagi din akong inaasar ng mga kaibigan niya sa kanya, akala ko ay talagang tuksuhan lang, hindi ko agad ito pinaniwalaan, dahil sino ba naman ako para magustuhan ng isang tulad niya? Gwapo siya, matangkad maputi, madami nagkakagusto.. eh ako? Wala nga nakakapansin sa akin. Noong una iniiwasan ko siya, kasi naiilang ako. Maraming pagkakataon na nararamdaman ko na nagpapapansin siya sa akin, pero ayoko talaga isipin na gusto nya ako. Ayoko kasi masaktan, pero dahil sa patuloy niyang pagpaparamdam sa akin na espesyal ako, unti- unti ng nahulog ang loob ko sa kanya. Walang babaeng hindi maiinlove sa isang katulad niya. Sa mga gathering namin lalong napalapit ang loob ko sa kanya, ang ilan sa mga gathering na iyon ay noon sa liliw halos tatlong araw kami noon sa liliw,laguna. Masaya ako kasi madami kami, saka napapansin ko ang patingin tingin niya sa akin pati na din ang pag-aalala niya. Naalala ko pa na inaasar ako ni kuya jake, sabi niya wag daw ako asarin, natuwa ako sa pagtatanggol niyang iyon sa akin. Isa pa ay noong nasa micarelli kami, naalala ko na nagkaroon ng groupings at destiny ba o sinadya ko.. haha, oo sinadya ko alam ko na limahan kaya nakipagpalit ako kay ivy ng pwesto, ayun naging magkagroup kami, dapat daw may pangalan ang group tinanong kita sabi mo angel's group. Tapos nagkaroon tayo ng game na kailangan hawakan ang kamay ng katabi, magkatabi tayo, di ko makaklimutan yun pakiramdam na iyon. Saka noong nag-vonfire tayo tapos magkakahawak kamay, nasa  tabi kita at si kuya ruel ramdam ko nga noon na hinihigit ako ni kuya ruel pero ramdam ko din na ayaw mo ako bitawan. Ang init ng kamay mo at ang sarap hawakan. Napaka-swerte ko at minahal mo ako.. tumagal ng halos isang taon ang pagpapalipad hangin niya sa akin este panliligaw pala, medyo torpe kasi siya. Pero ramdam ko at alam ko naman yun gusto niya, di siya naalis sa tabi ko, palagi niya ako sinasamahan. Pinaparamdam niyang importante ako. Siya lang ang nagparamdam sa akin na babae ako. Noong araw na sinagot ko siya, sobrang saya ko. Unang lalaki na minahal ko ng totoo, siya ang first boyfriend ko, kahit pa nga di ako yun una nyang girlfriend para sa kanya ako ang una niyang minahal.tandang tanda ko yun araw na iyon, september 8, 2005 di ako sigurado sa oras pero sabi mo 6:45 pm yun. Ang saya ng pakiramdam, kahit na ang totoo di ko alam kung paano kita pakikitunguhan, kasi di ba nga first kita. Sa Bawat araw na lumilipas na kasama kita sobrang saya, di ko malilimutan ang mga kilig moments natin. Noong nagpunta tayo sa ilog highschool pa tayo, nakauniform pa tayo, ang tanda ko exam nun eh, niyaya kita dun kasi wala ako maisip na mapuntahan natin, inalalayan mo ako, hinawakan mo ang kamay ko, sobrang kilig ko noon. Namili tayo sa walter ng pagkain noon, bumili tayo ng chuckie, tandang tanda ko nagshare tayo doon, unang pagkakataon ko iyon, never ako nakipagshare ng pagkain ko kahit kanino. Naalala ko din noong JS promp natin, noong sinurpresa mo ako na ikaw ang lumabas sa stage imbis na kapartner ko, nagaalangan pa nga akong lumapit sayo kasi sabi ko sa sarili ko teka, hindi ito ang partner ko ah. Pero sobrang saya ko na ginawa mo yun, kahit yung mga tao sobra silang kinikilig sa ginawa mo. Di pa natapos dun ang sorpresa mo, tinanong mo ko kung gusto ko ng bulaklak, syempre sino ba namang babae ang tatanggi sa bulaklak mula sa prince charming niya. May dumaan na mga lalaki na may dalang bulaklak at humihingi ka, pero di ka nila binigyan kasi para sa kutilyon iyon. Akala ko yun na ang sinasabi mo na bulaklak. Ok lang naman sa akin kahit wala ang mahalaga kasama kita. Nagsimula na ang sayawan, nagpaalam ka saglit. Sabi mo may kakausapin ka lang, naiwan ako sa mesa natin, maya maya lahat ng mga kaibigan ko ay nagsipag-sayawan na. Ako na lang talaga naiwan sa lamesa natin, ang tagal mo naiinip na ako. Lumapit yun isa kong kaklase na lalaki niyaya ako magsayaw, pero tumanggi ako dahil ikaw ang gusto ko na una kong sayaw. Naiinip na ko, akala ko di mo na ko babalikan, hanggang sa tinawag mo ako, at paglingon ko, nakita ko ang boquet ng puting rosas na hawak mo. Halos maiyak ako noon, unang beses ko makatanggap ng bulaklak mula sa taong pinakamamahal ko. Hindi lang iyon madaming madami pang bulaklak, chocolates,efforts at pagmamahal ang ibinigay mo sa akin. Noong unang monthsary natin, di ko matandaan yun nangyari ng buong araw pero di ko malilimutan yung araw na yon dahil noong ko naranasan ang unang halik, nandun tayo sa taas ng gusali sa tanauan mejo gabi na noon, alam kong alam mo kung saan yun. ikaw kasi hinahalikan mo ako naiwas ako kasi nahihiya ako. Pero dahil makulet ka niyaya kita sa isang sulok at hinalikan ka kunwari, pero may takip na kamay ko. Pero tinanggal mo ang kamay ko at hinalikan mo ako. Nabigla ako. Di ko alam yun gagawin ko, Di ko malilimutan ang pakiramdam na iyon, ang sarap para bang nasa langit ako. Unang labi na dumampi sa labi ko, ang lambot. Kahit na halos isang segundo lamang iyo, smack lang pero iba kasi mahal kita. Naalala ko pa pag-uwi ko sa bahay sobrang saya ko, kinikilig ng sobra. Kahit ialng araw na yun nakalipas ramdam ko pa din yung halik mo.

          Hindi iilang beses mo akong sinurpresa, naalala ko noong 8^th monthsary natin, nagtext ka sa akin sabi mo pumunta ako sa may shade, sabi ko bakit andun ka ba? Sabi mo wala nasa bahay ka. Nagdadalawang isip ako na pumunta doon,pero pumunta ako.. pagdating ko may bulaklak kulay puti at pink walong piraso. Wala ka, nagtatago ka pala sa likod. Sobrang kilig na naman ako. Isa pa ay Noong nagretreat kayo, nalungkot ako kasi ilang araw din tayo di nagkita, pero noong paguwi mo hindi man tayo nagkita, nagpadala ka kay gladys ng bulaklak, imported daisy kulay dilaw,pula at pink. May kasama pang rambutan at keychain ng imahe ni Mama Mary. Sabi mo nga inggit na inngit ang mga classmate mo. Ako nga eh di makapaniwala sa sobrang effort mo sa akin. Bawat okasyon ay may bulaklak ka na binibigay sa akin, monthsary, anniversary, valentines at iba pa.. isa pa sa di ko malilimutang sorpresa mo sa akin ay noong 3^rd anniversary natin. Noong sinabi mo na magkita tayo sa santo.tomas sa plaza, kung saan kita sinagot. Sabi mo 10 a.m. Tayo magkita, dumating ako dun ng 10 nagantay ako pero wala ka, nag-antay pa ako maya maya may lumabas na isang lalaki na may hawak ng cartolina na may nakasulat na happy 3^rd anniversary at may nakatali pang lobo. Ikaw ay nasa likod ng lalaki na may hawak na tatlong puting bulaklak. Tandang tanda ko pa yun suot mo green tapos pati yun lalagyan ng bulakalak ay green din, malayo pa ay nakangiti kana sa akin. Di ako makatingin noon kasi maraming tao, pilit ko itinatago yung kilig ko kahit na ang totoo gusto ko mahihiyaw sa tuwa, tyumakbo palapit sayo at yakapin ka. yung mga estudyante ng PUP kinikilig, ako napayuko hanggang sa lumapit ka, nahihiya ako, napa- flattered ako kasi pakiramdam ko ang ganda ganda ko. Napakaswerte ko sayo. Niyaya mo ako sabi mo may pupuntahan tayo, dinala mo ako sa bluroze farm sa may lipa, ang ganda doon, sayang lamang at wala tayong camera. Maya maya pa nakita natin yun tower, alam mong takot ako sa matataas na lugar pero niyaya mo ako doon, dahil sa kasama kita nabawasan ang takot ko at nagtiwala ako sayo, sumama ako sa taas. Pagdating natin sa taas nakaupo tayo habang magkatalikod, tumayo ka at inalalayan mo din akong tumayo, sabay bunot sa bulsa mo ang isang maliit na kahon. Nakakatawa pero akala ko noon magpo-propose kana, kala ko talaga yayayain mo na ako magpakasal. Noong binuksan mo ang kahon isang bracelet ang laman nito ang ganda. Unang beses ko makatanggap ng regalo mula sa isang taong mahal na mahal ko. Palagi mo ako dinadala sa magagandang lugar, noong 6^th anniversary natin dinala mo ako sa lucban quezon. Ang totoo natatakot ako noon kasi parang ang layo layo na natin baka di na tayo makauwi, pero pinramdam mo sa akin na kapag kasama kita secured ako.. ang ganda doon sa kamay ni hesus kahit sandali lamang tayo doon ay sobra akong nag-enjoy. Salamat sa pagdadala sa akin sa mga magagandang lugar.  Ilan lamang iyan sa mga di ko malilimutang mga sandali sa piling mo. Yung iba andito pa din sa puso ko. Di ko malilimutan.

          Kung ano man ang cynthia ngayon dahil yun sayo, dahil sa pagmamahal mo, nabuo mga pangarap ko, nabuo ang pagkatao ko. Malayong malayo na ko sa dating ako, na sarili ko lang ang iniisip. Nang dahil sayo natuto akong magmahal at magpahalaga sa mga bagay-bagay sa mundo. Naging masaya ako, nakita ko kung gaano kasaya ang mundo, lalo na kung nagmamahal at minamahal ka. Pinilit kong matutunan ang mga bagay-bagay na ikatutuwa mo. Nag-aral ako magluto para ma-impress kita, at kahit di ako ganoon kagaling, natutuwa ako tuwing kinakain mo ang niluluto ko, na kahit di naman talaga masarap ay sasabihin mo pa ding na masarap. Nag-aral akong mabuti para sayo, kasi gusto ko matupad yun mga pangarap natin. Pinasok din natin ang pagnenegosyo at dahil sayo nagustuhan ko ito, noong una natutuwa ako kasi nagkakaroon ako ng dahilan para palagi umalis ng bahay dahil sa negosyo at para na din makasama ka. Naging ok naman di ba? Kumita tayo napakinabanggan natin yun, dahil sayo nadiskubre ko yun hilig ko yung porte ko magaling pala ako magbenta..

          Madaming pagsubok ang dumating sa atin. Nandiyan yoong pinipigilan din tayo ng magulang ko sa relasyon natin pero lumaban tayo, di tayo sumuko.kahit pa nga sa ilog tayo magkita, sa tulay.. naalala mo pa yun? Ang lugar na yun ay naging espesyal sa akin. Minsan kahit alam ko na di ka pupunta dun kapag nalulungkot ako pumupunta ako dun. Minsan din naging problema natin ang pera, pero nakaya natin, nagtulungan tayo. Kung ano ang meron ang isa ay para sa ating dalawa, hindi natin pinagdamutan ang isa't isa sa halip ay nagdamayan tayo. Naalala ko pa yung mga panahong tinulungan mo ako sa pag-aaral ko, halos mawalan na ako ng pag-asa noon. Pero ikaw ang naging ilaw ko, sinuportahan mo ako. Binigay mo ang lahat sa akin, gayon din ako sa iyo. Ngunit may mga pagkakataon pa din nahindi natin maiiwasan ang mga away at alitan, nandyan yung pati mga magulang natin ay nakikialam na sa away natin magkabati lamang tayo. Natutuwa ako minsan, kapag nag-aaway tayo, kasi gustong gusto ko kapag inaamo mo ako, kaya lang minsan mainit ang ulo mo at dala na din ng galit, iniiwan mo ako. Pero di ako nagalit sayo kahit iniiwan mo ako, nayon nga mas naiintindihan ko na, kaya ka pala lumalayo noon kasi ayaw mo akong masaktan, ayaw mo makapagsalita ng di maganda. May mga maliliit na bagay at may mga malalaking bagay na nagiging dahilan ng di natin pagkakaunawaan. Maaring dahil parehas tayong panganay kaya ayaw magpatalo ng isa't-isa, o kaya dahil dala lamang ng kabataaan at wala pa sa hustong pag-iisip. Alam ko madami akong mga maling desisyon noon, dahil sa padalos-dalos na pagpapasya. Hindi ko na iniisip ang mga magiging kahihinatnan ng mga ginagawa ko. Sa huli pinagsisihan ko lahat iyon, lahat ng pagkukulang ko sa iyo ay labis kong pinagsisishan, kung mas inunawa lang sana kita.

           Nalimutan ko isa pang pagsubok ay noong nakagat ako ng ahas,  alam ko nahirapan ka din noon, tinatagan ko ang loob ko sabi ko sa sarili ko di pa ko puwede mamatay kasi kawawa ka, ayokong malulungkot ka ng dahil sa akin. Hindi mo ako pinabayaan noon, salamat ha, noong mga panahong hirap na hirap ako at hindi makalakad, inalalayan mo ako at pinangiti. Lalo kitang minahal noon. At ang huling pag-subok na kinaharap natin ay ang pagbabago mo. Eto na yata ang pinakamahirap sa lahat kasi kahit anong pilit ko ata wala na akong magagawa para maibalik ang dati sa lahat. Kasi hindi na lang ito tungkol sa ating dalawa may isang tao na ding involve. Masakit para sa akin pero tinanggap ko ito. Wala naman akong choice eh, kung meron man hindi ko pipiliin na mawala ka, kaya't ang pagtanggap ang mas pinili ko. Masakit sa akin ang unti unting pagkawala ng relasyong pinagkaingatan natin, ang pag-ibig na ipinaglaban natin. Bilang isang taong nagmamahal, masakit sa akin na ang naging dahilan ng pagkawala ng pagmamahal mo sa akin ay dahil sa mga pagkukulang ko at dahil sa nakakita ka na ng taong handang magpuno ng mga iyon. Gumuho ang lahat ng pangarap ko, nagulo ang isip ko, ang puso't isip ko litong lito. Di matanggap ng buong pagkatao ko. Kung nalaman ko lang ng mas maaga, naagapan ko sana. Kung naging mas mabuti lang sana ako sa iyo di sana nangyari lahat ito. Sobra ang pagsisi ko. Nawala na ang lalaking pinapangarap ko, noong bata pa ako hanggang sa ngayon. Hindi na ako prinsesa, paano naman ako magiging prinsesa kung wala na ang prince charming ko?

          Lahat ng mga alalaalang ito ay mananatili sa puso ko habang buhay, madami man ang nagsasabi na itigil ko na ito, na kahit ikaw mismo ay ayaw mo na din sa patuloy na pag-asa kong babalik ka pang muli sa akin. Alam ko na hindi ko kailan man madidiktahan ang puso ko na tumigil sa pagmamahal sa iyo. Kung sakaling dumating ang araw na handa ka ng bumalik sa akin, wag ka mag-alala tatanggapin kita ng buong puso at wala na akong pakialam pa sa mga nangyari sa iyo o kahit na anong sasabihin ng ibang tao basta handa pa din akong mahalin ka ng buong buo. Kung sakali mang hindi dumating ang araw na iyon, patuloy ko pa din aantayin. Kung matapos man ang buhay ko na di dumating yung araw na yun malay natin sa kabilang buhay ako na ulet ang mahal mo. Kapag nangyari yun hinding- hindi ko na hahayaang mawala ka sa akin.

          Sorry kung napakahaba nito, di ko alam kung maibibigay ko pa ba sa iyo ito. Pero kulang pa yan eh, kaya ko yatang makabuo ng isang libro kapag isinulat ko ang kwento ng pag-ibig natin. Kagabi hindi ako makatulog sa pagbabasa ng mga message at post mo sakin sa fb, ngayon madaling araw na di pa din ako makatulog kaya naisulat ko ito..

(11/4/12-1:10 a.m.) 

unang hakbang

hi... patatlong araw pa lang kitang iniiwasan pero parang di ko na kaya... gusto ko na sumuko at itext ka, kahit na alam ko na hindi mo talaga inaantay yun text ko, alam ko na hindi mo gugustuhin na makita ako. Iniisip ko kung masaya ka na ba ngayong wala na ako sa buhay mo? Ako hindi eh, sobrang lungkot ko talaga. Hirap na hirap ako, araw-araw pa din kitang iniisip.. naalala ko ng malinaw ang lahat. Kagabi binabasa ko yung mga post mo sa timeline natin, mahal na mahal mo ako.. ramdam ko, sana hanggang nayon ganun pa din, ayoko umiwas pero sobra na akong nasasaktan sa mga ginagawa mo. Nasasaktan ako sa sinabi mo na tumigil na ako, kahit ayaw ko, pakiramdam ko eto na ang kailangan, pero katulad ng sinabi ko sayo hindi pa din ako susuko. Hindi ako yun tipo ng tao na basta nasuko, at hindi din ikaw yun tipo ng tao na basta na isinusuko. Kailangan ko lang lumayo para mahanap ang sagot sa mga tanong ko. Ang totoo sinisisi ko ang sarili ko sa mga nagyayari sa atin, patawad sa lahat ng mga pagkukulang ko. Siguro di ako deserving para sa second chance kaya di mo naibigay yun. Alam ko na sinubukan mo, pero di talaga magwork, alam mo ang hirap kasi sa loob ng pitong taon halos lahat na inilaan ko sayo, oo talagang umasa ako sayo ng sobra-sobra. Patawad sa lahat ng mga nagawa ko noong mga nakaraang araw, dahil sa kagustuhan kong maibalik ka lalo ka lang nagalit at lumayo sa akin, masyado ko ipinilit ang sarili ko sayo, sana hinayaan na lang pala kitang magdesisyon, akala ko lang kasi may magagawa pa ako para maibalik ko ang lahat... naging masaya tayo di ba? Kahit nga ngayong di na ako, kapag magkasama tayo ramdam ko na masaya ka pa din naman sa akin. Gusto ko pa din gumawa ng paraan para mabawi ka. Ikaw pa din ang gusto ko makasama sa pagtanda ko, hanggang sa huling hininga ko. Katulad ng mga pangarap natin dati. Alam mo kung sakaling babalik ka sa akin.. tatanggapin kita ng buong buo, mamahalin pa din kita. Wala na ako pakialam sa mga nangyari, basta ang mahalaga bumalik ka sa akin.

-cynthia